இன்று (01) பொல்கஹவலை பிரதேசத்தில் இடம்பெற்ற விழாவில் கலந்து கொண்ட பொதே அவர் இவ்வாறு தெரிவித்திருந்தார்.
“இன்று உலகம் முழுவதும் ஒரு வழியில் முடங்கிக் கிடக்கிறது. இன்று இலங்கையராகிய நாம் அனைவரும் கொரோனா பரவல் அடைந்த நாடுகளில் ஒன்றாகிவிட்டோம். நம்மில் யாரும் இதில் இருந்து தப்ப முடியாது. கவனமாக, சரியான சுகாதார ஆலோசனையைப் பின்பற்றுவதன் மூலம் மட்டுமே நாம் அதிலிருந்து விழக முடியும். இருப்பினும், சுதந்திரம் பெற்ற 72 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகும், எங்களுக்கு இன்னும் சில கிராமப்புற பார்வைகள் உள்ளன என்று நினைக்கிறேன். இந்த நாட்களில் மக்கள் ஒரு நாட்டை அபிவிருந்த்தி அடையச் செய்யும் வழிமுறைகளைப் பற்றி வாதிடுவதைக் காண்கிறோம். கிழக்கு முனையத்தினை நாங்கள் எவ்வாறு முன்னேற்றுவது என்று, அதனை யாருக்கேனும் கொடுக்கப்படுமா? மேற்கு முனையம் என்று ஒன்று உள்ளதா? என்று நாங்கள் கேட்கிறோம். ஆனால் நாம் விவாதிக்காத ஒரு விடயம் இருக்கிறது. நம் நாட்டில் பொருளாதார வளர்ச்சியைக் கொண்டுவருவது எப்படி என்பது.
இதற்காக பல்கலைக்கழகங்களில் பல்வேறு பேராசிரியர்கள் உள்ளனர். வெவ்வேறு துறைகளில் மக்கள் உள்ளனர். ஆனால் அவர்கள் நம் நாட்டை எவ்வாறு அபிவிருத்தி செய்வது என்பது பற்றி பேசுவதை நான் கேள்விப்பட்டதே இல்லை. யாராவது ஏதாவது தொடங்கினால் அது நல்லதல்ல என்று நிறைய பேர் சொல்கின்றனர். நாங்கள் இன்னும் ஆரம்ப நிலையிலேயே இருக்கிறோம் என்று நான் சொல்ல வேண்டும்.
இன்று உலகம் மிகவும் வளர்ச்சியடைந்துள்ளது. இந்தியா, பங்களாதேஷ், வியட்நாம், தாய்லாந்து போன்ற வளர்ந்த நாடுகள் எப்படி இருக்கின்றன என்பது கூட எங்களுக்குத் தெரியாது. ஆனால் நாம் இன்னும் வளர்ந்து வரும் மாதிரியைப் பற்றி பேசுகின்றோம். நாங்கள் வாதிடுவது அவசியமானதொன்றல்ல என்று நான் நினைக்கிறேன். முக்கிய விடயம் என்னவென்றால், இப்படியான வாதங்கள் அல்ல, நம் நாட்டை அபிவிருத்தி செய்வதற்கு என்ன வழிமுறை தேவை, அதில் எவ்வாறு முதலீடு செய்வது, ஏன் அந்த முதலீடுகளிலிருந்து நாம் முன்னேறுகிறோம் இல்லை என்பது பற்றி பேசுகின்றோம் இல்லை. எனவே, வளரும் நாடாக, நாங்கள் எப்போதும் விமர்சனங்களை முன்வைத்து, உண்மைகளை பின் தள்ளுகின்றோம்.
ஒவ்வொரு அரசியல் கட்சியின் விமர்சகர்களிடமும், ஒவ்வொரு துறையிலும் மட்டுமல்லாமல், நியாயமான கருத்துக்களை ஏற்றுக்கொள்ள கூடிய அனைவரிடமும் நான் பேசுகிறேன். ஏனென்றால், நாங்கள் அந்த யோசனையை முன்வைக்கவில்லை. எனவே வளர்ச்சி என்றால் என்ன, அதிலிருந்து மக்களுக்கு என்ன கொடுக்க எதிர்பார்க்கிறோம், மக்கள் ஒவ்வொரு நாளும் துன்பத்தை மரபுரிமையாகப் பெறுகிறார்களா, அல்லது உலகின் வளர்ந்த நாடுகளுடன் ஒப்பிடக்கூடிய தொழில்நுட்ப மாற்றத்தை நோக்கி நகர்கிறோமா என்பதை நாம் நினைவில் கொள்ள வேண்டும். நாங்கள் இன்று அவற்றைப் பற்றி விவாதிக்க மறந்துவிட்டோம்.
ஒன்றைச் சொல்வதற்கு வருந்துகிறேன். நமது அரசாங்கங்கள் பேசுவதில்லை, எதிர்க்கட்சி பேசுவதில்லை, யாரும் பேசுவதில்லை. அவர்கள் அதைத் தவிர்த்து, தங்கள் ஆதிக்கத்தை அல்லது அவர்களின் அரசியல் தத்துவத்தை முன்வைக்கும் விடயங்களை பற்றி மட்டுமே பேசுகிறார்கள். இதைத் தடுத்து, நம் நாட்டை எவ்வாறு அபிவிருத்தி செய்வது என்பது குறித்த புத்திசாலித்தனமான உரையாடலை உருவாக்கும் நேரம் வந்துவிட்டது என்று நினைக்கிறேன்.
அரசாங்கத்தால் மட்டும் முடியுமா, பொது மற்றும் தனியார் துறையால் முடியுமா, அல்லது பொது மற்றும் வெளிநாட்டு முதலீடுகளினாலா, மூலதனத்தை எவ்வாறு திரட்டுவது மற்றும் வெளிநாடுகளில் நமது பொருட்களை விற்பனை செய்வது எப்படி, என்பதைப் பற்றி நாங்கள் இன்னும் ஆராயாமல் இருட்டில் இருக்கிறோம் என்று நினைக்கிறேன். நீண்ட காலமாக பாராளுமன்ற உறுப்பினராகவும், இந்த நாட்டில் அமைச்சராகவும் இருந்த நான், நம் நாட்டில் தற்போதைய விவாதங்கள் வெறும் தனியார் விவாதங்களாக மாறியிருப்பது குறித்து நான் மிகவும் வருத்தப்படுகிறேன். அவை பொது விவாதங்களாக மாற வேண்டும் என்று நான் பரிந்துரைக்கிறேன்.
சில நாடுகளில் தொழில்நுட்பம் மிகவும் மேம்பட்டது. இன்று நாம் நமது அண்டை நாடான இந்தியாவில் தயாரிக்கப்பட்ட தடுப்பூசியை கொரோனவுக்கு நிவாரணியாக பயன்படுத்துகிறோம். அந்த நாட்டில் தொழில்நுட்ப முன்னேற்றம் குறித்து நாங்கள் பேசவில்லை. தொழில்நுட்ப முன்னேற்றத்தை நம் நாடு எவ்வாறு அடைய முடியும் என்பது பற்றி நாங்கள் பேசவில்லை. உலகின் பிற பகுதிகளில் காணப்படும் முன்னேற்றங்களை நாம் எவ்வாறு அடைய முடியும் என்பது பற்றி நாங்கள் பேசவில்லை. பொதுத்துறைக்கு நல்ல நிர்வாகத்தை எவ்வாறு உருவாக்குவது என்பது பற்றி நாங்கள் பேசவில்லை.
அதுவரை எங்கள் நிறுவனங்களை இலாபம் ஈட்டும் வழியைப் பற்றி நாங்கள் பேசவில்லை. தொழிற்சங்கங்களின் நலன்களை மட்டுமே எப்போதும் முன்வைக்கின்றோம் மற்றும் நாட்டின் பொது மக்களின் பெரும் நம்பிக்கையை அழிக்கும் வகையில் விவாதங்கள் திசை திருப்பப்பட வேண்டும் என்று நான் நினைக்கிறேன்.
நவீன ஆளுகை மற்றும் மேலாண்மை மற்றும் நவீன தொழில்நுட்ப உத்திகளைக் கொண்டு மட்டுமே உலகம் வேறு திசையில் செல்ல வேண்டும் என்று நான் நினைக்கிறேன். நவீன ஆளுகை மற்றும் மேலாண்மை மற்றும் நவீன தொழில்நுட்ப உத்திகளைக் கொண்டு மட்டுமே உலகம் வளர்ச்சியடைந்துள்ளது. வேறு எதுவும் செயல்படாது. அவை வெறும் கற்பனை. எனவே, நாம் ஒரு நாடாக வளர்ந்தால், இந்த நாட்டில் வறுமையை ஒழித்து, எல்லோரும் தினசரி மூன்று நேரமும் சாப்பிட்டு நல்ல வருமானம் ஈட்டக்கூடிய நாடாக மாற முடியும், ஒரு புதிய தலைமுறை, புதிய அரசியல் கலாச்சாரம், புதிய அரசியல் யோசனைகள் மற்றும் அந்த முறைகளைப் பற்றி சிந்திப்போம்” என்று அவர் மேலும் தெரிவித்தார்.
தமிழாக்கம் - யாழ் நியூஸ்
